De 6 denkhoeden van Edward de Bono- “ineens leidde ik de vergadering”

Toen ik een jaar of 34 was ben ik van werkrichting veranderd. Ik had een aantal jaar in een commerciële omgeving gewerkt waarin veel ellebogenwerk nodig was en dat lag me niet. Ik kreeg de mogelijkheid om een switch te maken met een opleiding tot re-integratiebemiddelaar. Een opleiding bij een particulier instituut. Slechts 10 van de 126 aanmeldingen waren geschikt bevonden, dus ik startte met een select groepje uitverkorenen en het gevoel dat ik bij Idols de finale had gehaald. Ik kwam in een warm bad terecht, met gelijkgestemden en toptrainers uit de praktijk. Een van deze trainers was Annemiek, een vrouw met de uitstraling van een tijger. Zij was oorspronkelijk psycholoog, maar gaf nu vooral trainingen in het bedrijfsleven. Haar haar was kort. Ze had net een strijd tegen kanker achter de rug, naar daar merkte je niks van. Veel van haar trainingen zijn bij mij blijven hangen en heb ik later in de praktijk kunnen toepassen. Een van deze trainingen vormde voor mij een enorm keerpunt.
Annemiek zei op een dag: ik wil met jullie het model van Eduard de Bono gaan behandelen vandaag. Zijn boek is niet om doorheen te komen, dat hoef je nie5 aan te schaffen, maar zijn hoedenmodel is top!
We kregen vervolgens van haar als groep de opdracht om te vergaderen over een bepaald onderwerp. We kregen allemaal een kleur hoed. De hoed die van nature bij ons paste. Vanuit deze hoed moesten we reageren in de vergadering
Mijn hoed was rood. Van emotie, gevoel en intuïtie. Wat ik ook zei in de vergadering, er werd niet naar mij geluisterd en dat was enorm frustrerend.
Jullie gaan dezelfde vergadering nog een keer doen, zei Annemiek, en ik geef jullie een andere kleur hoed. Ik kreeg wit, vande objectiviteit, de feiten, het analytische. Binnen een paar minuten was. Ik de vergadering aan het leiden.erwerd geluisterd, ik voelde regie. Ik voelde me gehoord en wist nietwat me overkwam. Life changing! Ik heb dat goed opgeslagen en ben het veel meer gaan toepassen in de praktijk. Zonder mezelf daar in te verliezen. Ik weet nu dat wanneer ik een doel voor ogen heb en wanneer ik wil dat er geluisterd word, ik mijn witte hoed de boventoon moet laten voeren en ik geef dat ook mee aan clienten die geneigd zijn snel in de emotie te schieten. Feiten zijn voor iedereen duidelijk. Emotie is dat niet. Emotie leidt vaak af van de kern. Ook bij het schrijven van blogs merk ik dat teksten vaak raker zijn wanneer ik de helft schrap, en de bijvoeglijke naamwoorden alleen inzet als deze echt toegevoegde waarde hebben. Juist dan komt de kracht van het verhaal beter naar voren.

Ik denk regelmatig aan de trainingen van Annemiek terug. Ze zei vaak : je krijgt de groep die je als trainer verdient. Ik heb haar opgezocht op Facebook vorige week. Daar stond een herdenkingsaccount van Annemiek met een prachtige en krachtige foto van haar. Ik was er stil van. Ik hoop dat ze weet hoe inspirerend ze is geweest en dat ze dat nog steeds is. Ik denk dat de denkhoed van Annemieke in de basis ook rood was..